2 Weken geleden was het eindelijk zover. De triatlon van zell am see. Na maanden van voorbereiding ging Erik om zijn eerste halve triatlon te doen. Ik mocht dit als toeschouwer meemaken. Het normaal zo toeristische dorp veranderd in de dagen ervoor in een stoer, sportief dorp. Er lopen mensen met Ironman rugzakken rond en dranghekken worden neergezet.
De dag voor de wedstrijd moeten de fietsen en andere zaken ingeleverd worden. Erik had alles al klaargelegd en drie keer gecontroleerd en hij was goed voorbereid. Wij hadden de fietsroute al met de auto gereden en de klim in het parcours gefietst. Wat een klim zeg. De eerste 13 kilometer met een stijging van 5% en de laatste 2 km 14% omhoog. Wel goed om dit van tevoren te doen dan weet je hoe je je krachten moet verdelen.
Het zwemmen is in het bijzonder mooie meer. Erik had al een paar maal geoefend in dit buitenwater. Tijdens de wedstrijd vormt zich een lang lint van zwemmers in het meer. Maar wat een goede organisatie, overal subplanken en boten om zwemmers die het moeilijk hebben op te vangen. Na het zwemmen kon ik Erik voorbij zien komen op de fiets. Het fietsen is mooi in deze prachtige omgeving en de klim. Het laatste onderdeel was de halve marathon lopen langs het meer en in het dorp. Dat viel wat tegen omdat er wat hoogteverschillen zijn en je bent al een paar uur aan het sporten. De finish is heel leuk, Erik werd enthousiast aangemoedigd in de laatste meters.
Hij was supertrots dat hij deze prestatie heeft geleverd. En ik ook, hij was mijn Superman.
Ik ben benieuwd waar onze volgende vakantie heen gaat.
